Zondag in Soddo

Vanmorgen gaan we naar de Protestantse kerk tegenover het ziekenhuis. Het is een groot en nieuw gebouw. Het gebouw zelf heeft geen sfeer, maar dat maken de kerkgangers wel! De kerk zit bomvol, zeker 1200 mensen ! En buiten staan er ook nog minstens 100 die helaas niet naar binnen kunnen. De kerkdienst begint om 7 uur en is doorlopend tot 11 uur. Je kan komen en gaan wanneer je wilt. Iedereen doet enthousiast mee in het Amhaars. Ik kan er weinig van volgen maar 'Halleluja' en 'Amen' is internationaal :-). Het is er bloedheet met zoveel verhitte mensen en zonder ventilator. Er zit een Ethiopisch meisje naast me en wil de hele tijd tegen me aan zitten, lekker kortjes bij dichtjes :-) Na 45 minuten maak ik plaats voor een van de honderd buitenstaanders, want ik ben ondertussen gesmolten, Debora blijft nog even. Omdat ik vroegtijdig de kerk verliet heb ik de collecte gemist en heb mijn collectegeld maar aan een bedelende vrouw buiten de kerk gegeven (foto) 

Vanmiddag gaan we een bezoekje brengen aan  het Gouvernment Hospital in Soddo. David onze collega verloskundige ( ze noemen mannelijke en vrouwelijke verloskundigen hier 'midwife'), die van de ' pink watch', heeft een dubbele baan, nl bij 'ons' en in het Gemeenteziekenhuis en hij wil ons wel rondleiden daar vanmiddag. Maar hij bereidt ons voorzichtig voor: het Soddo Christian hospital is veel beter en moderner dan het Gemeenteziekenhuis...

Oeioei, we dachten dat we ons een beetje voorbereid hadden, maar hier kun je je als Nederlander helemaal geen voorstelling van maken! 

We zien een groot verschil in populatie met 'ons' ziekenhuis als we op het ziekenhuisterrein komen. De bezoekende mensen en de patienten zijn veel armer. Het Soddo Christian hospital is een particulier ziekenhuis en de patienten moeten dan ook meer betalen voor de zorg. De mensen hier zijn duidelijk niet bekend met blanken, een aantal staart ons echt aan. Het is voor ons leuk om mensen te kijken en ze kijken ook naar ons, dit is grappig. Veel willen ons een hand geven, hier worden ze heel blij van. 
Er zijn 2 kinderen die enorme brandwonden hebben en zitten buiten in een rolstoel. We willen hen wat geven en kopen een paar bananen in kraampjes voor het ziekenhuis. We kopen bananen bij verschillende kraampjes, omdat dan iedereen wat kan verdienen. Er staan een paar kindjes te kijken naar die overheerlijke banaantjes. Zie op de foto hoe gelukkig ze worden van een banaantje, heel aandoenlijk. 

David, onze collega verloskundige is begonnen aan zijn dienst en laat de verloskamer, de afdeling en de polikliniek zien. 
We beginnen op de delivery- room. Hier liggen in 1ruimte 3 dames met weeën! Daarna komen we op de verloskamer, hier ligt een barende vrouw onder een deken. Alles is oud en 'dirty'. De kraamafdeling bestaat uit 2 persoons-kamers, met bedden die er best goed uitzien, maar ze hebben hele dunne matrasjes, waarschijnlijk voel je de veren in je bips prikken:-)  Het toilet is horrible en een douche heb ik niet gezien. Er wordt gelukkig een nieuwe verloskamer gebouwd op het terrein en dit zal zeker een vooruitgang betekenen!

Er ligt een jong meisje op de kraamafdeling. Het is een zwerfkind en is 2 maanden geleden bevallen van een dochtertje. We kunnen aan haar zien dat ze een laag IQ heeft en dit werd ook door David bevestigd. Ze kan niet voor zichzelf zorgen, laat staan voor een baby. Hier is geen enkele voorziening voor zo'n moeder en kind, dit is schrijnend! Hopelijk komt er een oplossing...

We gaan erg aangeslagen met de bajaj terug naar 'ons' ziekenhuis en zeggen tegen elkaar: "Wat zijn we blij dat we in Soddo Christian Hospital terecht zijn gekomen! Anders waren we zeker zwaar gedeprimeerd in Nederland teruggekomen, het verschil is zo al groot genoeg!