Afscheid van Ethiopië

We gaan zo op weg van Addis Abeba naar Istanbul en daarna naar Amsterdam. Over een uur gaan we het vliegtuig in , we hebben net ingecheckt. Het is hier in Ethiopië wat lastig om te plannen dat je op tijd bent, want er kan van alles gebeuren onderweg en de chauffeurs rijden niet graag in donker, dus we kwamen hier om 19 uur aan in Addis ( zijn vertrokken om 11 uur van huis en we vliegen om 2 uur...We gaan onze tijd maar goed besteden door een poging te doen om aan het stageverslag te werken, maar misschien wordt het ook wel een beetje  'dom kieken' ;-)

Er is in ieder geval genoeg tijd om na te denken... Over alle belevenissen in dit prachtige land, met een mooie natuur en mooie, liefdevolle, behulpzame en hartelijke mensen. 

Deze mensen zijn mentaal en fysiek heel sterk. Het is bewonderenswaardig dat ze bijna alles met lichamelijke kracht moeten doen omdat ze geen financiële middelen hebben voor de aanschaf van machines of apparatuur. Oersterk zijn deze mannen en vrouwen! Ze werken van 's morgens vroeg tot het donker is. Er is geen stromend water en er moet eerst water gehaald worden en vervolgens moet de was gedaan worden of op het land gewerkt worden. Ik heb er geen foto van, maar jullie moeten het maar van me aannemen. Hier werken veel vrouwen in de bouw en sjouwen met stenen op een soort brancard, heel zwaar werk, maar het verdient redelijk, nl 70 birr per dag, dit is bijna 3 euro... 
De vrouwen moeten vervolgens eerst hout verzamelen, dan maken ze het vuur aan voor de warmte en bereiden hun maaltijd. De mannen werken vaak de hele dag op het land of zijn naar de markt geweest en moeten ze een ezel achter de vodden aan zitten en de koeien naar binnen brengen. Na de maaltijd gaan ze op hun matje liggen en gaan slapen, moe van de lichamelijke arbeid.

Wat is er nu zo bijzonder aan Ethiopiërs? Wat ons is opgevallen is dat de mensen geen haast hebben, ze leven in het heden, ze zijn hartelijk, ze zijn liefdevol en ...ze zijn tevreden met een glimlach. De meeste mensen hebben weinig en wat ze hebben, delen ze met een ander, dit is zó bewonderenswaardig! 
Wat ons ook is opgevallen dat we de Ethiopiërs niet hebben horen mopperen of zeuren als ze bijvoorbeeld lang moeten wachten, of iemand iets krijgt en zij niet, of iets toevallig uitverkocht is, geweldig! 
Ik begin trouwens al aardig te wennen. Twee dagen was er geen brood te koop want er was een grote stroomstoring in de stad, dus de bakker kon niet alles bakken. Ik sjokte maar weer naar het guesthouse en dacht: "Oh, dan eten we maar een eitje met tonijnsalade." 

Vanmorgen kwamen Hasabu, Bekalu en Tomaskin langs en hebben gezellig ontbeten met ons. Hasabu heeft zoals afgesproken, een taxi geregeld. De chauffeur komt met een busje en wacht tot deze vol is( ca 15 personen), ohij komt ons ophalen en brengt ons naar Addis. Hasabu: "Als jullie nu een extra plaats nemen, zitten jullie niet zo krap". Maar we worden in principe afgezet op een vast punt ergens in Addis voor alle passagiers. Wij dachten:" We houden wel een taxi aan om ons naar het vliegveld te brengen." Ineens zitten ze met z'n drieën te smoezen en ze zeggen vervolgens : "We maken ons bezorgd om jullie. We vinden het gevaarlijk als jullie met al die bagage midden in de stad staan, dit is niet goed. Wij regelen wel wat." Hasabu regelt voor ons dat dezelfde taxi ons rechtstreeks naar het vliegveld brengt en hij onderhandelt voor ons over de prijs met de taxichauffeur, dit was nog een hele klus, want zijn altijd vrolijke gezicht blijft lang ernstig...En als er iets mis is, moet je me meteen bellen, want dan regel ik iets voor jullie. Willen jullie wel sms- en als jullie er zijn?" Ik snap dat de onderhandeling zwaar was want we hebben midden in Addis 2 uur vast gestaan in de file en dit schijnt iedere dag zo te zijn, dat wist de chauffeur natuurlijk. We zagen een enorme rij wachtende mensen staan voor de taxi. Wat waren we blij dat de jongens dit geregeld hebben voor 'mama en sister' ( zo noemen ze ons gekscherend en ik zie het maar als een compliment) Dat sms-en hebben we natuurlijk meteen gedaan dan kunnen de bezorgde jongens lekker slapen! 

Wat een belevenissen deze afgelopen weken in Ethiopië, we hebben zoveel meegemaakt. Iedere dag hebben we iets bijzonders beleefd! 
We hebben onze projecten kunnen afmaken: het is nu gewoon dat de handen gewassen worden, maandverband wordt gebruikt, het kantoor is gereorganiseerd, de heater wordt goed gebruikt en van te voren verwarmen wordt goed gedaan, de patientenuniformen worden iedere dag verwisseld en gewassen, de op maat gemaakte houten kasten voor de patiëntenkamers zijn bijna allemaal klaar ( 5 van de 7), de spreekkamer is opgeleukt, de wasmachine wordt op de goede manier gebruikt, het afkolven wordt gestimuleerd, de Emergency-boxen  zijn geïnstalleerd en zijn in gebruik en alle lessen zijn gegeven!  En...er is een ' laundry-woman' aangenomen. Zij is verantwoordelijk voor de was, voor het iedere dag verstrekken van schone patientenuniformen en voor het verstrekken, verzamelen en wassen van de 'pads' . We hebben haar nog 2 dagen kunnen inwerken. Dit is een bijzonder goede beslissing geweest van Bekalu! 

Het voelt als een cadeau dat je de Ethiopiërs echt een beetje hebt leren kennen. We hebben met ze mogen werken, in hun huis mogen kijken, we hebben veel kunnen praten over gebruiken en tradities en hebben hen op een heel kwetsbaar moment mogen meemaken, soms wankelend tussen leven en dood.

Ik heb diep respect voor de Ethiopiërs!!

Nu op weg naar Zelhem, naar mijn lieve Jos die me de gelegenheid heeft gegeven om zo lang weg te kunnen gaan en dit ook ondersteund heeft. Jos bedankt, ik hou van je!
Naar mijn lieve kinderen Bram en Aoife , Annemieke en Feike. Jullie zijn geweldig! Je ( schoon) moeder zo lang moeten missen is niet leuk, maar toch enthousiast doen over haar reisdoel en begrip hebben voor mijn grote wens, chapeau! Miek, je struikelde af en toe bijna over de spullen op zolder, die ik allemaal aan het verzamelen was om te verzenden of mee te nemen in de koffers en je hebt niet gemopperd, super! 
Ik heb om de dag een envelop opengemaakt met daarin een door een van jullie geschreven kaart met een superlieve tekst en een gekke of ontroerende foto er op, die me vaak een traantje moest doen wegpinken.
En naar ons lieve ondeugende jonge hondje Doy, die zijn koppie zo leuk scheef hield en zat te luisteren als we zaten te skypen. 

Ethiopië, Ameseginallehu !!    (= Ethiopië, bedankt!) 

Liefs,  Marieke 

Sorry, even geen foto's want ik heb m'n laptop weggeven, maar wel een fotootje met de IPad gemaakt...