Wonji

Rondom Wonji waar Sifen woont, zijn meerdere suikerrietplantages en veel mensen uit het dorp werken daar. We zijn even gestopt bij zo'n plantage. Wat moeten deze mensen zwaar lichamelijk werk verrichten, het hele proces gebeurt met de hand!  Het riet komt van het land, daar staan veel mensen op een rij het riet te 'plukken'  en dan wordt het naar de ' hakkelaars' gebracht, waar deze stugge rietstengels in mootjes worden gehakt met bijlen.  Daarna wordt het door een ploeg in zakken gedaan en wordt het met vrachtwagentjes opgehaald aan het eind van de middag. We mochten een stuk riet proeven: hartstikke zoet! 

Het water voor het dorp kwam voorheen uit het gebied van de suikerrietplantages, maar  hier zat te weinig fluoride in door de irrigatie van het suikerriet. De mensen uit het dorp hadden erg slechte tanden. Nu komt het water elders vandaan.
Er is veel armoede in het dorp en stichting 'Compassion' zorgt voor 180 kinderen uit dit gebied. We hebben een uitvoerige uitleg gekregen van de hoofdonderwijzer en ik zal jullie hier iets over vertellen. 

Ze hebben uit elk gezin maar een kind onder hun hoede omdat ze zo veel meer gezinnen kunnen helpen. Er komt nog bij dat er behalve aan het kind ook zorg wordt besteed aan de andere familieleden ( bijv. als een ander familielid HIV besmet is, is dit ook een gevaar voor het kind dat onder de zorg valt en er wordt medische hulp geboden). Er is een sociaal werker in dienst die in de gezinnen komt en problemen signaleert. 
De gezinnen krijgen 2x per jaar 25 kg graan voor injera, dit komt het kind natuurlijk ook ten goede. Er worden geen maaltijden op school verstrekt, want dit zou thuis vreemde situaties geven. 

De kinderen gaan vanaf 4 jaar naar school van 8.30 uur tot 15 uur en ze blijven tussen de middag op school. Ze hebben een etensbakje mee met injera. Na de maaltijd krijgen de kids lekker tijd om te spelen. Er wordt aandacht besteed aan het leerproces, aan gezondheidsvoorlichting, aan sociaal emotionele aspecten en aan religie. De kinderen blijven onder verantwoordelijkheid van de stichting tot maximaal 22 jaar, tenzij ze eerder een baan gevonden hebben en zelfstandig kunnen functioneren. 
Het was heel leuk, want de organisator van ons bezoek en tevens vertaler heeft, als kind uit een arm gezin, ook de mogelijkheid gekregen van deze stichting om te mogen leren. Hij heeft op de universiteit kunnen studeren en heeft nu een baan in de organisatie van de stichting. Hij kan door zijn goede baan een jonger zusje helpen, zodat zij ook kan studeren en hij kan zijn ouders financieel ondersteunen. 

Er wordt aandacht besteed aan de gezondheid van de kinderen. Ze worden ieder jaar nagekeken door een arts. Hij verwijst door naar een tandarts of specialist als dit nodig is. Ook deze medische kosten worden betaald omdat er geen ziektekostenverzekering bestaat in Ethiopie. 

Sociaal-emotionele ontwikkeling vindt men belangrijk voor het kind en elk kind gaat naar een club, zoals bijv. een sport-, theater-of praatclub. Ze moeten leren samenwerken, overleggen, goed communiceren en de creativiteit wordt gestimuleerd.
De sociaal werker geeft voorlichting aan de ouders of verzorgers over hygiene, ziekten, lichamelijke verzorging, gezondheidsvoorlichting, opvoeding en kindermisbruik. 

Het ziet er keurig uit op school en ze zijn bezig met een nieuwe bibliotheek waar alle kinderen uit het dorp naar toe kunnen gaan en hier wordt al gretig gebruik van gemaakt! In de bieb staan een paar computers voor het onderwijs.

Het is me opgevallen dat de kinderen er goed en verzorgd uitzien, maar bovenal maken ze een gelukkige indruk. Ze wonen allemaal in armoedige krotjes en hebben thuis geen speelgoed. Hun ouders hebben vaak geen werk of een klein baantje als seizoensarbeider of schoonmaakster. De moeder van Sifen heeft een slecht betaald baantje als schoonmaakster en bindt haar baby dan op haar rug tijdens het werk. Haar vader heeft een klein baantje als 'assistent op de bus', hij moet kaartjes controleren. 
De kinderen spelen vaak op straat tussen het straatvuil en de zwerfhondjes. 

Je kunt aan de kinderen zien dat ze er van genieten om op school te zijn! 
Wat een tegenstelling met het meisje dat we gisteren tegen kwamen bij het Lagunameer. Zij liep om ca. 10.30 uur te sjouwen met een plastic fles met water...( foto)

Wat een indrukwekkende ervaring om mensen te zien die maar een zorg hebben. En dat is dat ze 's avonds wat te eten hebben voor hun gezin!

Margaritha, de  Zuid-Afrikaanse arts, die in ons guesthouse verblijft voor een aantal weken, is met ons mee geweest en heeft mooie foto's gemaakt met een èchte camara. Ik was ze gisteravond aan het selecteren voor op het blog en toen vloog het stroom èn het internet eraf; we hebben gezellig bij een kaarsje zitten babbelen. Maar het duurde wel erg lang deze keer en we vreesden dat we weer een poosje zonder internet zitten...ach, we hadden tenminste nog water, dat was 's morgens namelijk weer mis! 

Ik ga al steeds meer bij het 'nu' leven, best relaxed.