Sifen

We gaan vandaag Sifen opzoeken. Na het ontbijt in het hotel gaan we samen met de contactpersoon van stichting  'Compassion' naar de school waar Sifen les heeft. 
Eerst nog even afrekenen: overnachten + ontbijt is per persoon 150birr= 6 Euro. ( nou ja, da's  natuurlijk een lachtertje, het waren 2 ruime kamers, met 4 prima bedden, maar een krakkemikkige badkamer, waar wel een douche geplaatst is, maar de loodgieter moet nog komen om het water aan te sluiten:-) Dit is Ethiopie op zijn best! Dan maar poedelen bij het fontijntje, je raadt het al: met koud water, brrr.

We gaan naar Wonji, dit plaatsje ligt zo'n 15 km hobbelen vanaf Nazareth. Aan het begin van het dorp staat het hoofd van de school al hartelijk te wuiven. Hij rijdt met ons mee naar de school. We stappen de auto uit en we horen allemaal kindjes zingen. Het is hartverwarmend. De kindjes hebben mooie jurkjes en broeken aan voor ' het feest'. We zijn pas de 2de groep ' visitors' in 5 jaar en dit is voor hen een feest! Heel aandoenlijk al die mooie lachende gezichtjes ( beoordeel het zelf maar op de foto's). Na het liedje komt Sifen naar voren en geeft Debora een bosje kunstbloemetjes en omhelst haar. Ze kent haar alleen van de brieven en een foto, dapper hoor. 
We krijgen een uitleg van de hoofdmeester over het Compassion project, vertaald door een projectmedewerker.  Dit zal ik morgen uitleggen, anders wordt het verhaal vandaag te lang. Dan krijgen we een koffieceremonie met popcorn. Er komen gezellig een sociaal werker en 2 juffen bij zitten. Dan gaan we een paar klassen in onder het genot van een welkomstlied door de kindertjes ( groep 1 en 2). Tot mijn grote verbazing zitten de kindjes met hun armpjes over elkaar in bankjes van 2 of 3 kinderen. Ik vertel hen via de vertaler dat ik ook zo in de klas zat toen ik een klein meisje was. Even voor Paulien en Marianne: de juffen hebben een lange witte jas aan en een lange aanwijsstok in de hand! Er heerst een hele ontspannen prettige sfeer op school. Het is voor ons ook een feestje!

Daarna gaan we meel halen voor de familie van Sifen om hen cadeau te geven. Debora en ik hebben hen 36 kg gegeven en hier kunnen ze ca. 3 maanden injera van bakken en lekker opeten ( men eet in dit arme dorp 3 x per dag injera, soort flauwe pannenkoek, met telkens iets anders erop). Daarna op weg naar het huisje van Sifen. Sifen geniet van het autoritje en zit met haar neus tegen het raam en zwaait naar iedereen.  We krijgen een hartelijk ontvangst door haar vader en moeder samen met hun baby van 10 maanden met een mooie feestjurk aan. Alles staat al klaar voor de koffieceremonie met eigen gebakken brood voor het feest! 

Ik schrijf huis-je, omdat de woonkamer 2 vierkante meter is en deze wordt afgescheiden door een gordijn, waarachter één slaapruimte is waar zij met z'n vieren liggen op rieten matjes. Het toilet is achter het huis en dit wordt gedeeld met meerdere gezinnen. Het koken wordt voor het huisje gedaan. Ze maken een hele gelukkige indruk en zijn Debora heel erg dankbaar voor haar maandelijkse donatie zodat Sifen naar school kan. Als de koffie is ingeschonken halen we wat presentjes tevoorschijn. Debora had leuke knutselspulletjes en knuffeltjes voor haar en ik had toevallig wat Playmobil in mijn koffer met ( helemaal toevallig!) ienieminie koffiepotje met kopjes...ze ging meteen haar eigen koffieceremonie geven, zo schattig! Voor de baby hebben we een knuffeltje en een slabje en voor de ouders een zak snoepjes, een pakje koekjes en een handdoek met zeepjes. Ze zijn ons enorm dankbaar! 
Ze hebben een cadeautje voor Debora: een koffiepotje voor haar en haar man ( de organisatie vertaalt de brieven altijd die Debora stuurt in het Amhaars en zo weten ze dat Debora een poosje geleden getrouwd is met Elmer)   

Na de koffieceremonie gaan we weer weg, maar pas nadat ik een aantal Polaroid foto's heb gemaakt van de familie en Debora. Telkens als er weer een foto uit komt 'rollen' leidt dit tot hilariteit, geweldig! Er hebben zich ondertussen wel 30 mensen om ons heen verzameld. 
We hebben een hartverwarmend afscheid met de familie en de schoolleiding en daarna worden we uitbundig uitgezwaaid. 
 
Op de terugweg zien we mooie pelikanen en 3  apen, die langs de weg zitten te koekeloeren, prachtig! Het is een lange weg maar genoeg te babbelen. Ineens hebben we het over de betekenis van namen. Hasabu vindt Debora wel een mooie naam, want dit wordt ook in Ethiopie gebruikt. Maar mijn naam zou hij wel willen veranderen in Whoopy (sorry mam,haha) , maar de betekenis is ' Beautiful', nou ja...en dat op m'n vijftigste!