De trip naar Nazareth

Om 6 uur staan Hassabu en de chauffeur voor ons guesthouse. Het is een prachtige route naar Nazareth( in Ethiopie!). Eerst komen we door de bergen en daarna over een vlakte met prachtige vergezichten. Vroeg in de morgen is het al heel druk op de weg. Jongens zijn aan het voetballen op de rotonde en er lopen vele mensen langs de weg naar hun werk of naar de markt . Ook zien we veel kuddes met koeien, geiten en schapen en wel ... midden op de weg.

Er  sjokken vele ezels met volgepakte karren achter zich. Op de platte karren liggen zakken met koren, bossen hout ( om te branden omdat het 's avonds erg koud wordt) en aardappelen. Hasabu vertelt dat er vaak > 100 kg op ligt. En dan ben je een gelukkige ezel als je een of twee medelotgenoten hebt! 

Kinderen besturen vaak de karren en ezels zijn flink eigenwijs, dus je kunt je wel voorstellen wat er gebeurt: ze zigzaggen over de weg. Als de weg iets omhoog gaat kan de ezel de vracht niet meer trekken en duwen de jongens mee en een van de boys die op de kar achter blijft, mept hem met een zweep over de rug. De karren komen van heinde en ver en de ezels hebben al vele kilometers 'achter de kiezen'. Er ontstaat een file van pakezels met of zonder karren die allen met hun baasjes naar de markt gaan om hun waar te verkopen. Het is een hele klus voor onze chauffeur om te laveren tussen bejaj's ( taxietjes), ronddollende ezels en kuddes koeien. Hij toetert zich rot!  In de dorpjes en steden steken de kinderen ook nog eens hollend over. Het schijnt een ramp te zijn als je iemand onder de auto krijgt, want dan moet je hier voor alle ziekenhuiskosten opdraaien. Er is hier geen ziektekostenverzekering. 

Langzaam verandert het landschap: de bomen worden platter en lager, meer cactussen en meer dor gras. Je ziet ezels met lege waterkannen op hun rug naar de bronnen lopen, waar ze gevuld worden met bronwater en vervolgens sjokken ze weer terug naar de hut. Het is opvallend dat dit de klusjes voor kinderen zijn. Dan zien we het Lagunameer liggen, prachtig. We zien prachtige exotische vogels, maar geen nijlpaarden helaas. Die zijn weggetrokken naar een ander meer vertelde de eigenaar van het restaurant aan het water. Het enige wat we gezien hebben zijn waterdrinkende koeien, en kinderen die om lege flessen en om money vragen ( of zijn dit de bedoelde aapjes, haha?) "Ik heb geen lege flessen en geen money", zeg ik tegen hun en dan komt er bij een jongen een prachtige witte rij tanden tevoorschijn ( zie foto). Ik heb net nieuwe biscuitjes gekocht ( de eerste volkoren biscuitjes die ik hier gezien heb)  en deel er een paar uit aan de kinderen: weer die prachtige lach! 

Het Lagunameer is het enige meer in Ethiopie waar je veilig kan zwemmen, maar het water is bruin...ik hou al niet van zwemmen maar dit is helemaal onaantrekkelijk! Dus 'moeders' heeft met een prachtig uitzicht heerlijk onder de palmbomen gezeten, wat een heerlijke plek. Ik geniet van de rust en de bijzondere en exotische vogels, ze fluiten prachtig! (het is hier natuurlijk lente!)  Debora neemt wel een duik en probeert Hasabu rugzwemmen aan te leren, maar hij zakt voortdurend met z'n billen naar beneden. Ethiopiërs kunnen beter hardlopen dan zwemmen haha.

Als we verder gaan rijden richting Nazareth, zien we ineens een aap aan de kant van de weg een banaantje oppeuzelen, het is een Baboon, prachtig, zo'n langharige! Dit is super!

Om 16 uur zijn we bij het hotel en de dames willen wel even de stad in voordat we gaan eten. We besluiten een eindje door de stad te rijden en zien ineens een prachtige Orthodoxe kerk en er is een dienst aan de gang. Alleen zondags is er een dienst in de kerk en door de week is er elke dag een dienst buiten op het plein om 17 uur. Indrukwekkend om te zien. Alle vrouwen, meisjes en sommige jongens hebben een witte doek om hun hoofd en ze liggen te knielen op de grond. De mannen zitten vooraan bij de priester en de vrouwen zitten op de grond op het plein voor de kerk. We mogen eigenlijk niet op het plein komen, omdat we geen hoofddoek dragen, maar als we een paar birr in de zendingsbus stoppen, mag het dan wel (hmhm) en we mogen vooral geen foto's maken van biddende mensen. (En die man blijft als een schildwacht naast me staan). Nou ja, die heb ik dan maar achter het hek gemaakt. 

We hebben met z'n allen een schaal eten genomen met Ethiopische gerechtjes en we moeten het met onze rechter hand eten. ' Moeders' heeft gelukkig desinfecterende gel in de tas, dus geeft even een rondje. Ik begin het al een beetje te leren. Dit moet ook wel, want we krijgen er geen bestek bij. 
Ik heb wel WIFI 'gevonden' op een pleintje tegenover het hotel. De foto's houden jullie nog even tegoed, want ik heb niet alle attributen bij me om de foto's op dit blog te zetten.