De sterilisatie

Instrumenten die gebruikt zijn worden in een emmer met verdund bleekwater gelegd voor een paar uur en dan gaan ze over in een andere emmer met vloeistof(?). Als ze hier een dag in hebben gestaan worden ze te drogen gelegd. De bevallings-set wordt de volgende dag compleet gemaakt en in een metalen bakje, een bekkentje gelegd. Er wordt een stoffen doek omheen gewikkeld en dit wordt omwikkeld en vastgeknoopt  met lange slierten gaas. Er wordt een pleister opgeplakt met de datum en 'delivery-set' erop. Dit wordt verzameld tot het er 5-6 zijn en vervolgens weggebracht naar de autoclaaf. Dit hele proces duurt wel een paar dagen, maar dan komt het wel weer terug. De bevallings-sets worden veilig achter slot en grendel opgeborgen want deze zijn erg 'jatgevoelig'. Dit gaat in het hele ziekenhuis op dezelfde manier. Het ziet er grappig uit al die gekleurde stoffen setjes. 
Er is wel een nadeel aan dit systeem en dat is dat de instrumenten aardig roesten...Maar het is in ieder geval steriel! 
Ook onze prachtig gevouwen gazen gaan trouwens mee in de autoclaaf! 

Ik vind dat men hier heel netjes werkt. Er wordt ook veel gebruik gemaakt van steriele handschoenen. Dit wordt gekocht door de familie van de barende vrouw en dit gaat als volgt. 
Als het zeker is dat mevrouw gaat bevallen, krijgt de partner of familie een briefje van de verloskundige waarmee hij naar de apotheek gaat. Hij moet voor de bevalling 3 paar steriele handschoenen, een 2 cc spuit met naald , een ampul oxytocine en een navelklem kopen en dit geven aan de verloskundige. Hier gaat wel wat tijd overheen omdat het vaak druk is bij de apotheek. Als een bevalling heel vlot gaat is er altijd een noodvoorraad. Als het echtpaar niet de financiële middelen heeft om dit te kunnen betalen, wordt er een apart briefje geschreven om gebruik te kunnen maken van het Armenfonds.  
Als er onverhoopt meer medicijnen nodig zijn of een infuus of een operatie, moet de familie opnieuw naar de apotheek met een briefje en moeten ze weer 'dokken'. 

Er zijn hier geen celstof onderleggers verkrijgbaar en de dames liggen te bevallen op een grote, dikke kraammatras van een aantal stoflaagjes op elkaar. Dit is door Amerikaanse dames gemaakt en wordt gesponsord door de kerk. Ieder bevallende vrouw krijgt 1stoffen mat en je kunt mevrouw helaas niet even lekker schoon leggen. Hier moest ik enorm aan wennen tijdens de eerste weken en ik vind het nog steeds onprettig voor de dames. Er liggen hier allerlei doeken in verschillende maten in een open kast, dit is wel rommelig om te zien, maar ik begin nu langzamerhand wel een systeem te ontdekken. 
Er is hier moeilijk flanel of een andere zachte stof verkrijgbaar, dus de doeken die overal voor gebruikt worden lijken wel wat op gordijnstof. Ze zijn stug en het geeft geen warmte. We zijn nu aan het proberen om de geschonken badcapes door Ditte te gaan gebruiken bij de eerste opvang van de baby. De badcapes zou lekker verwarmd moeten worden onder de heater en dan om de pasgeboren baby gewikkeld worden. Als het kindje dan mooi op temperatuur is kan het gewikkeld worden in de zgn. 'gordijnstof'. We hopen dat we dit nog gerealiseerd krijgen voordat we weggaan! 

Men moet zich telkens maar weer zien te redden, met beperkte middelen. Ik vind het hartstikke knap en heb er veel respect voor!! 

Ik begin ook steeds beter te begrijpen dat Ethiopiërs het moeilijk vinden om iets weg te gooien. De meeste dingen zijn erg moeilijk verkrijgbaar en als je iets weggooit heb je niet gauw iets nieuws! 
Maar dit houdt in dat er ook veel lege dozen en verpakkingsmaterialen bewaard worden en als het in de weg staat verschuif je het gewoon even of je stapt erover heen;-)
We hebben in de eerste week apparatuur en spullen die niet werken in een grote doos gegooid met goedkeuring van Bekalu. Hij heeft alles uitvoerig bekeken voordat het de doos in mocht. Hier kwamen kapotte bloeddrukmeters, kapotte stethoscopen, lege batterijen, kapotte borstkolven, losse snoeren etc.,etc. in terecht. Ik dacht : " Ze komen dit morgen wel ophalen", maar vandaag ( na 5 weken ) staat deze doos  er nog en ik zag  er vanmorgen weer 2 verpleegkundigen in 'rommelen'. 
Debora  heeft hem ten einde raad zelf maar weggebracht naar een soort  opslag, waar vervolgens weer een selectieronde plaatsvindt door elektriciëns...

Vandaag weegt onze Eju 2002 gram en mag hij naar huis!  Moeder, oma, tante en  Figer zijn hier 4 weken dag en nacht geweest. Figer is hier gewoon kind aan huis en loopt zelfs mee achter de meute aan als er visite wordt gelopen. (Zie foto). Figer loopt de hele dag achter me aan en wil kusjes geven, het is een heerlijk kind! Ik zal haar gaan missen.
Vandaag gaan we rompertje maat 44 omruilen voor maatje 50 die ik in de koffer heb meegebracht. De familie is helemaal gek van Nederland en toevallig heb ik een blauw-wit gestreept rompertje wat met een rode bies is afgezet. Dit wordt helemaal gekust, ze vinden het prachtig!  Op maatje 44 zijn we heel zuinig voor onze premature ukkiepukkies, dus als deze gewassen is gaat deze achter slot en grendel bij Bekalu! 
Ik had gisteren bij de supermarkt een peuter-tandenborsteltje gekocht voor Figer en het haar als afscheidscadeautje gegeven, ze was er hartstikke blij mee en wist precies hoe ze deze moest gebruiken! (Foto)
Eju gaat met zijn moeder, zijn tante, oma en Figer in een bajas ( zie foto) en ik heb ze uitgezwaaid. Ik moest wel een traantje wegpinken. We hebben zo over dit moppie in de rats gezeten en nu gaat het zo goed met hem dat hij met z'n 2 kg lichaamsgewicht in een bajaj vervoerd kan worden, geweldig!