Gekleurde 'molshopen'

' s Morgens komen we aan bij het verloskunde/ gynaecologie gebouw en we horen een aantal mensen heel hoog huilen: dit klinkt als verdriet! Ik ben op mijn hoede, want wat is er vannacht gebeurd? We weten dat er gisteravond iemand binnengekomen is met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze zou toch niet overleden zijn? We hebben nog geen visite gelopen en ik weet nog niets...Ik kom op een kamer om iemand te zoeken en zie tot mijn grote schrik op het eerste bed een persoon liggen, maar die ligt van kruin tot en met de voeten onder een witte doek. Ik heb 's nachts een aantal keer in het Slingeland een overleden iemand van een andere afdeling naar het Mortuarium moeten brengen en dan ligt er altijd een wit laken over het gehele lichaam....Er bekruipt mij een heel akelig gevoel! Er zitten wat mensen op een bank wat voor zich uit te staren...
Ik ga een verpleegkundige vragen wat er aan de hand is op kamer 13 op het eerste bed. Ze kijkt me vragend aan. Ik loop met haar mee naar kamer 13. Ze begint keihard te lachen en zegt : " mevrouw slaapt! En dat doen ze hier met de hele doek over hun 'face'! 
Gatverdarrie, ik moet er even van bijkomen! 

Maar het doet me meteen denken aan die de gekleurde 'molshopen' die op het gras liggen 's nachts en 's morgens vroeg (zie foto).  Dat zijn slapende familieleden! Er slapen veel mensen 's nachts op het grasveld of tegen de muur. Dit is lekker beschut, want het regent hier 's nachts regelmatig.  Meestal liggen ze op dunne matjes en draaien ze zichzelf helemaal in een gekleurde doek en het ziet er heel grappig uit! Ze sluiten zich zo helemaal af voor de kou en voor geluid. Er staan overal pannetjes eten en flessen water en Merinda, dit is een soort sinas. 
Achteraf was het hoge gehuil om een kindje wat in de baarmoeder overleden is en 's nachts geboren is bij een termijn van 28 weken. 

Ik heb op 2 november geschreven over een mevrouw die een aantal weken geleden binnengebracht is tijdens de bevalling vanuit het buitengebied, nadat ze na vele uren persen haar kindje had verloren en een ernstige complicatie had verkregen, nl. een doorgescheurde baarmoeder en blaas als gevolg van deze dramatische bevalling. Mw. is een week na de operatie naar huis gegaan. Ze moest bijtijds op nacontrole komen bij de gynaecoloog en er bleek helaas fistelvorming opgetreden te zijn. Dit is hier een ernstige complicatie omdat het niet gemakkelijk geopereerd kan worden. Er is een Gouvernment ziekenhuis, zo'n 100 km verderop, waar een gynaecoloog is die dit waarschijnlijk kan opereren. 
Dit zijn hele eenvoudige mensen uit het buitengebied die alleen dialect spreken (Wailatta). Vandaag gaat Bekalu met deze mensen mee naar dit ziekenhuis om het te laten beoordelen. Deze reis duurt 3 uur met de bus. Als het geopereerd kan worden, blijft ze daar en anders komt ze weer met Bekalu mee terug in de hobbelbus. En dan moet ze verwezen worden naar het academisch ziekenhuis in Addis Abeba. Wat een ellende voor deze mensen! Ik hoop dat er in dit ziekenhuis ook een Armenfonds is waarmee deze operatie bekostigd kan worden. Ik heb Bekalu maar een pak lekkere koekjes meegegeven voor onderweg. 

Bekalu heeft deze week een nieuw patiëntenbord geregeld. Het is een whiteboard en hij heeft 1 stift bemachtigd die hij in eigen beheer heeft. Helemaal niet handig natuurlijk als iemand anders patiëntengegevens wil veranderen. Hij is niet zo tevreden over de indeling en zou dit wel veranderd willen hebben ( dit is niet overdreven, want het is allemaal schots en scheef).
Debora en ik gaan ons best doen om een duidelijke indeling te maken met een systeem. We proberen rechte strepen te maken met een permanente zwarte marker en een gekregen stok van de klusjesman. Ik had gelukkig nog een Brillo sponsje in de koffer om de 'uitglijders' weg te werken ;-) . We zijn daarna maar eens langs de Operatiekamer gelopen om een whiteboardmarker te bemachtigen en deze groene (er was maar 1kleur) hebben we met navelveterband ( van de klos, lekker ouderwets) vast gemaakt aan het bord. Bekalu is erg tevreden over het resultaat en het valt iedereen op die nieuw binnenkomt. Bekalu is 'de Sjors' hiermee en de andere afdelingshoofden van het ziekenhuis zijn een beetje jaloers, erg lollig om te zien. Zie foto, hoe mooi!