Spoed...

29 oktober 2013 - Soddo, Ethiopië

Vanmorgen werden we om 6.00 uur wakker gebeld door de Amerikaanse gynaecoloog. Dit leek wel heel erg op de eerstelijn!  Hij wil een spoedkeizersnede doen bij een vrouw die 28 weken zwanger is, maar er is geen kinderarts (hij is voor een paar dagen naar een congres in Addis en hij is de enige in het ziekenhuis). Hij wil heel graag ondersteuning van een van ons hebben voor de opvang van het kindje. De verloskundige van de nachtdienst moet ook bij de keizersnede aanwezig zijn, maar er is iemand anders binnengekomen die volledig ontsluiting heeft. Dus we gaan allebei met spoed naar de kliniek. Debora is naar de operatiekamer gegaan en ik heb een bevalling gedaan: een spontane en ongecompliceerde bevalling met een gezonde dochter als resultaat. (Voor de oudere insiders: ik heb heel ouderwets gehecht met Catgut, het gaf echt een eerstelijns gevoel :-) 
Het jongetje dat op de operatiekamer geboren is heeft wat ademhalingsmoeilijkheden en komt naar de verloskamer- unit toe. We hebben hem de AMBU - ballon voorgehouden ( zonder zuurstof!) maar hij trok erg in. We dachten : " Dit gaat hij niet redden..." Toen kwam er ineens iemand met een CPAP aan (contineous positive airway pressure, dit is een apparaat waarmee men zuurstof met hogere druk via het neusje in de longen kan brengen) en die hebben we aangesloten en daarna met veel moeite vastgemaakt met leukoplast aan een dikke Amerikaanse gebreide muts(zie foto).  Ook hebben we een saturatiemetertje aangesloten aan zijn kleine voetje en zijn saturatie was 98%, super! Er is wel een couveuse, echter dit is alleen een warmhoudbak, maar het is gelukkig een sterk mannetje! 
Wat een morgen: we stonden als 2 vroedvrouwen een kindje van 28 weken te redden, met een CPAP ( wat in Nederland echt specialistenwerk is) en een losse heater, het was enorm zweten (letterlijk en figuurlijk): het was erop of eronder! Op een gegeven moment kwam er een verpleegkundige om een infuusje te komen prikken en zei dat wij dit ook wel mochten doen. Antwoord (binnensmonds): "Er zijn grenzen!" 
We zijn benieuwd of hij de avond en nacht goed doorkomt...

Verder heeft de klusjesman de pessaria- haken opgehangen en het staat prachtig! (Zie foto van de verschillende maten en het resultaat aan de muur, haha!) 

Foto’s

12 Reacties

  1. Jos:
    29 oktober 2013
    Zo, wauw, wat een heftig verhaal. Nu maar hopen dat ie er goed doorheen komt!
  2. Erik jan:
    29 oktober 2013
    Weer zo'n heftig verhaal uit Afrika! Fijn dat jullie zo'n goed werk kunnen verrichten. Hopen dat het allemaal goed komt! Succes!
  3. S.kwakkel-picauly:
    29 oktober 2013
    Jullie hebben wel zeer spannende momenten doorgemaakt.
    het is gewoon rustig blijven, handelen aanpakken en er tegenaangaan. we zijn natuurlijk zeer trots op jullie bereidheid
    alles aan te pakken. succes veel liefs van Omi.
  4. Mieke Jansen:
    29 oktober 2013
    Ja dames, dat is wat anders dan onder de bananenboom zitten(tante Lien!)
    Goede opvang gegeven en nu maar hopen dat de natuur ook mee wil werken voor zo'n, klein jochie.
    Sterkte en straks lekker uitrusten.
    Liefs Mieke
  5. Germienke:
    29 oktober 2013
    Zo, nu komen al die jaren ervaring erg goed van pas. Respect voor de manier waarop jullie alles oppakken. Ik denk dat jullie dagen voorbij vliegen. Wat een mooie verhalen allemaal.
  6. Margreet:
    29 oktober 2013
    bijzonder verhaal hoor!
  7. Wies:
    29 oktober 2013
    Respect voor jullie koelbloedige aanpak! Leuk om te lezen! Hopelijk loopt het goed af voor de kindjes en hun moeder!
  8. Gaby:
    29 oktober 2013
    Het blijft spannend! Goed gedaan!
  9. Adella:
    29 oktober 2013
    Nou, Marieke dat is toch wel ff wat anders dan bij ons!
    Wat een belevenis zo'n prille geboorte!
    Fantastisch om je verhalen te lezen, ik geniet ervan.
  10. Els van Acht:
    30 oktober 2013
    Lieve Marieke,
    Ik vind het geweldig om je verhalen te lezen en leef heel erg met je mee! Hopelijk redt dat manneke het! Succes!
  11. Karin:
    30 oktober 2013
    Wauw Marieke,

    Dat is wel even anders dan in "ons" ziekenhuis. Wat een ervaring.

    Lieve groetjes Karin
  12. Helma van Wijngaarden:
    30 oktober 2013
    Heftig allemaal, hoop dat " jullie kleine mannetje" het gaat redden! Spannend allemaal hoor! Ik leef heel er met jullie mee!
    Heel veel succes meiden!