'Ons kleine mannetje'

Om 8.00 uur zijn we op de kraamafdeling en we beginnen de dag met een bezoek aan 'ons mannetje' van 28 weken, zijn naam is nog niet bekend. In een oogopslag zien we dat hij het minder goed doet dan gisteren. Zijn borstkastje trekt enorm in en de ademhaling kost hem zichtbaar moeite. De CPAP is uit zijn neusje gevallen. Er is geen alarm hier, dus niemand weet hoe lang de CPAP al uit is en hij ligt helemaal alleen op een kamer. Zijn moeder is niet bij hem omdat de verpleging denkt dat er een grote kans op infectie is als ze moeder erbij laten, omdat dan de hele familie erbij komt zitten. Wij als Nederlandse vroedvrouwen voorzien een groot probleem met de moeder-kindbinding ( de moeder is ook nog eens erg jong, 18 jaar), maar we houden wijselijk onze mond. Wel ben ik de moeder gaan halen, om naar haar kind te komen kijken en ze krijgt dan een bed naast de couveuse. Ik laat haar haar handen desinfecteren en wijs haar aan dat ze haar kindje mag aaien en dat dit juist goed is voor hem. Er wordt daarna met de hand borstvoeding afgekolfd met goed resultaat. Debora had een borstvoedingspuitje meegenomen om dit kostbare vocht te kunnen geven, maar hij spuugde het helaas weer uit. Zijn kleur is goed en zijn saturatie is 97%, dus goed. Maar ik heb nog nooit een kindje zo zien intrekken en we vrezen dat hij het mogelijk niet gaat redden. We hebben vanmiddag rechtstreeks gevraagd wat zij hiervan vonden en zij denken dat hij het wel gaat redden, ze hebben namelijk veel beroerdere patientjes gehad. Ik help ze hopen, maar wat een cultuurshock weer vandaag!

We zijn uitgenodigd bij 2 Amerikaanse verpleegkundigen om de lunch te komen gebruiken en dit is 'injera'. Dit is een Ethiopisch gerecht: een soort wrap waarop vlees en groente wordt gelegd (zie foto). Maar dan komt de truc: je moet met een klein stukje wrap, wat je er los bij krijgt en wat je in je rechterhand moet houden, het vlees en de groente oppakken en in je mond zien te krijgen.  Je snapt wel dat dit alle kanten opvliegt en we uiteindelijk maar een mes en vork hebben gevraagd. Het was wel erg lekker en een hele ervaring! 

Morgen ga ik met een verpleegkundige op pad met haar Jeep. We gaan naar een buitenpost waar zwangerschapscontroles gedaan worden. Deze buitenpost ligt op 1.5 uur afstand van Soddo. Ben heel benieuwd en neem maar van alles mee aan attributen.