De buitenpost

Om 8.15 uur zal ik opgehaald worden door de 2 verpleegkundigen Jody en Sophie, maar eerst even langs ' ons'  kleine mannetje. Het lijkt gelukkig iets beter te gaan vandaag. Hij trekt zijn borstkastje nog wel iets in, maar het lijkt minder erg dan gisteren en de saturatie is goed gelukkig. Hij mag vandaag een beetje borstvoeding drinken via een spuitje of een klein cupje. (Ik wil jullie even op de hoogte houden, want ik heb heel veel reacties hierop gekregen. De kaarsje lijken te helpen die velen van jullie hebben opgestoken voor hem, haha)

Vandaag ben ik naar een buitenpost geweest, waar zwangere vrouwen komen voor een controle en waar moeders met kinderen komen die niet genoeg groeien met borstvoeding. De moeders krijgen daar extra voedingssupplementen voor een week mee voor henzelf waardoor de borstvoeding meer wordt en verbetert. 
De weg naar de buitenpost toe is ontzettend hobbelig, maar prachtig. Het is echt genieten! We rijden dwars door de kleine dorpjes en door het glooiende landschap met bergen in de verte. Ik zat achterin met het hoofd van de afdeling Intensive Care, die altijd meegaat naar de buitenpost voor bloedafname en voorlichting in het Amhaars. Hij kon me als Ethiopiër veel verschillende bomen aanwijzen: avocado-, mango-, bananen-, koffiebomen en 'vals'- bananenbomen waar geen bananen aan groeien maar waarvan de wortels gegeten worden. De hutten langs de weg zijn zeer verschillend van grootte en we zien hele mooie, maar ook erg armoedige hutjes. Het leukste hutje was een toiletje! We zijn even uit de auto geweest om wat bananen te kopen voor de kindertjes op de buitenpost en ik kon het niet laten om even binnen te kijken in de hut ( met permissie hoor). Tot mijn grote verbazing zie ik moeder koe met haar kalf in dezelfde ronde ruimte staan als het tweepersoonsbed van de bewoners!
In de kleine dorpjes staan zwaaiende kinderen aan de kant en rennen de kindertjes achter de auto aan. Ik zit achterin de auto terug te zwaaien en voel me een beetje als Maxima :-)
Onderweg zien we al verschillende zwangere vrouwen naar het spreekuur lopen( zie foto) en daar aangekomen staan er al veel zwangere vrouwen en moeders te wachten met hun baby op de arm. 
De spreekruimte is een grote ruimte met harde banken langs de kant. Hier gaan ze lekker zitten voor een ' poosje'. Van elke zwangere wordt de bloeddruk gemeten en met een doptone naar het hartje geluisterd. Dit wordt geschreven op een kaartje voor de zwangere zelf om bij zich te houden en op een kaartje voor in de kaartenbak. Ook wordt er een korte anamnese afgenomen. Ik kon het natuurlijk niet nalaten om de vrouwen die ik controleerde even op de bank te laten liggen en naar hun buik te voelen. Ik heb de 2 verpleegkundigen Jody en Sophie een aantal bijzonderheden kunnen laten voelen. En hun het meten van de baarmoeder aangeleerd zodat ze dit kunnen gebruiken als ze twijfelen aan het aantal zwangerschapsmaanden ( men telt hier niet in weken en ze komen vanaf ca. 6 maanden 1x per maand). Maar veel tijd hadden we niet voor onderwijs want we hebben 80 zwangeren gecontroleerd waarvan 38 nieuwe! 
De zwangeren krijgen iedere maand nieuwe voorlichting van het hoofd van de IC in het Amhaars en vandaag gaat het over hygiene. Daarna krijgen ze allemaal een hardgekookt eitje, meegebracht door de verpleegkundigen en een zakje met pillen, hierin zitten multivitaminen, foliumzuur/ ijzer en malariapillen voor een maand.
Om 14.30 uur is het spreekuur klaar en ruimen we de spullen op. In de auto eten we bananenbrood, wat onze housekeeper gisteren speciaal heeft gebakken voor ons en we 'hobbelen' weer terug naar Soddo. Om 16.45 uur zijn we weer terug op de compound. Wat een prachtige dag was dit weer, ik heb er van genoten!

Ik vind dat Jody en Sophie erg goed bezig zijn met deze controles. Het is jammer dat ze (nog) geen contact hebben met de plaatselijke vroedvrouwen die de thuisbevallingen zullen begeleiden van deze vrouwen, maar wie weet, komt dit nog in de toekomst.