'Pads'

3 november 2013 - Soddo, Ethiopië

' Pads' 

Ik zal jullie vandaag iets vertellen wat ons al een poosje bezig houdt en het proces uitleggen.

Hier in Ethiopie gebruiken vrouwen na de bevalling geen kraamverband en geen celstof onderleggers. Toen ik dan ook de eerste keer onder het laken keek , schrok ik erg. Wat ontzettend onhygiënisch! In hetzelfde bed ligt de baby zonder luier, want luiergebruik is hier geen gewoonte. Er heerst hier echte armoede! 
Ik heb (vooral ' s nachts) zitten denken wat we hieraan konden doen.

Ik heb de apotheker, als inkoper voor het ziekenhuis, gevraagd of hij aan celstofmatten en kraamverband kon komen, maar dit lukt hem niet. Toen zijn Debora en ik naar de meest moderne supermarkt gegaan in Soddo ( zo groot als onze VK2!) en daar heb ik gevraagd naar het grootste maandverband. Nou ja, ik niet hoor, dan wordt het wel hele vreemde gebarentaal, haha, maar  Tomaskin,de Amhaarse electricien. (voor een colaatje wil je dat natuurlijk wel even doen:-) Maar dit was helaas een goedkopere versie van Libresse en niet van die mooie 'vlaggen' die wij op de verloskamer hebben. Ze zijn veel smaller en dan moetje er wel 2 of 3 gebruiken. 

Nu wil het toeval dat de vrouw van de Amerikaanse gynaecoloog, al een poosje bezig is met dit probleem en stuit op onbegrip door de verpleging. Ik zal het uitleggen.

Ze heeft door een plaatselijk naaiatelier stoffen maandverbanden laten maken ter grote van ons kraamverband. Er is vanuit Amerika een soort bandage gedoneerd, dit zijn meerdere stofjes op elkaar geperst en hier heeft ze flanellen stof uit Addis omheen laten maken. Dit is lekker zacht. 
Maar...de verpleging vindt het niks omdat bloed onrein is en je geen verband gaat dragen dat door een ander gedragen is! Probleem!

Ik heb zitten denken...ineens begreep ik het. Er is hier een'wasmachine' waarin koud en warm water gemengd moet worden en de uiteindelijke temperatuur is ca. 25 graden en het gevolg is dat de vlekken zichtbaar blijven. Wat doet de wasserij nu? Ze gaan bleken om de vlekken eruit te krijgen! Met als gevolg dat in alle lakens etc. grote gaten vallen. 
Ik denk dat ik de oplossing weet: we moeten er een goede wasmachine neerzetten! 

Maar dan moet ik eerst Bekalu overtuigen, het hoofd van de kraamafdeling. We hebben gevraagd of we het een paar weken mogen proberen. De kraamvrouwen moeten de bandages in een emmer met zout zetten ( ik dacht aan de Nederlandse kraamverzorgster!), waardoor het meeste bloed er al uit trekt. Daarna ga ik de verbanden voor deze 'probeerweek' uitwassen in onze eigen wasmachine in het guesthouse. Bekalu gaat akkoord!! 

Ik vond het wel spannend, want als het gaat lukken kunnen we een slag slaan in de strijd tegen onhygiënische omstandigheden!! 

Ondertussen heb ik Sandra Beek als 'nieuwbakken' ziekenhuishygieniste gemaild om te vragen of dit, als het op 90 graden gewassen is voldoende schoon is om opnieuw te gebruiken. Dit bleek een goed argument voor Bekalu!

Een van de tegen-argumenten van de verpleging is dat vrouwen het niet gewend zijn te dragen en ze de gebruikte verbanden niet willen achterlaten in het ziekenhuis omdat het onrein is. Ik heb gezegd dat de overtuigingskracht bij de verpleging moet liggen. Als zij zeggen dat dit moet omdat dit beter is voor de patient ( ivm grote kans op infectie!) zullen ze dit gaan doen en na een aantal weken is het normaal dat dit zo gaat ( hmm, dat hoop ik tenminste...) 

Het is natuurlijk ook veel hygiënischer voor de gynaecologische operatiepatienten en de patienten na een keizerssnede!

Ik heb een paar bandage gewassen in onze wasmachine en gelukkig komen ze er zonder vlekken uit! We hebben ze trots laten zien. Bekalu heeft erover nagedacht en is ' om'.

In een nieuwe wasmachine kunnen meteen ook de ' patienten- uniformen' gewassen worden die gemaakt zijn door hetzelfde naaiatelier (en door mij betaald zijn met het gekregen verjaardagsgeld). Dit zijn jasjes die de vrouwen aan kunnen doen tijdens de bevalling, zodat ze hun eigen gewaden uit kunnen doen die stoffig zijn en vaak wat kleine diertjes bevatten...Deze patientenuniformen zijn tot nu toe niet gebruikt, omdat ze nu mooi blauw zijn en als ze naar de wasserette van het ziekenhuis gaan, gebleekt zullen worden en afschuwelijk terug zullen komen.
Gisteren zijn Bekalu, Allison ( echtgenoot v. Amerikaanse gynaecoloog ), Debora en ik   'op stap' geweest naar een electrowinkel in Soddo, maar deze winkel heeft helaas maar 1wasmachine staan en deze kan niet heet wassen. Allison gaat deze week naar Addis. Ze wil er daar 1 kopen en dan kan de chauffeur van de Hospitalbus hem meteen meenemen.

Er is nog 1probleem in dit project!  Wie gaat het wassen? 
Wij denken dat dit goed past bij de schoonmaakster. Maar....die willen niets wassen met bloed erin! Bekalu gaat deze week naar de hoofdadministrateur om hun functieprofiel aan te passen. Dit heeft hij zelf bedacht, super!!

En ...vrienden van de Rotary club: ik heb dan natuurlijk meteen een hele goede bestemming voor de donatie van de Rotaryclub Doetinchem! Ik zal een foto sturen als de wasmachine op de afdeling staat. 

Hoofdbrekens heeft me dit gekost! Je loopt tegen dingen aan, waar je nog nooit bij stil hebt gestaan!

Het is nu 7.45 uur en ik loop zometeen even naar de afdeling om de emmer met gebruikte bandages op te halen en te wassen. Dit is geen leuk karwijtje, maar het is hopelijk een goede investering in de toekomst!!

Gistermorgen was ik er ook en ik miste veel bandages. Wat bleek nu? De mensen snappen het nog niet helemaal, ze hebben de vieze pads in het plastic zakje met vieze was gedaan om mee te geven naar huis. 
Ik ga maandag aan Bekalu vragen of hij de verpleging uit wil leggen om goede 'pads' -instructies te geven aan de patienten.

Een traditie veranderen doe je niet 'effe' ...

Ik moest dit even uitgebreid uitleggen aan jullie m.n. voor de achtergrondinformatie. Ik hoop alleen dat het geen saai verhaal geworden is. Dan sorry, morgen hoop ik weer iets  ' smeuïgs' te kunnen vertellen.

18 Reacties

  1. Mieke Jansen:
    3 november 2013
    Nou Marieke het is smeuïg genoeg voor de zondagmorgen.
    Alsof het 1967 is toen moesten we dit ook doen in de opleiding hier,maar wel met betere middelen.
    Er is zeker anno 2013 nog veel werk te verrichten in Soddo,dacht dat je weekend had!
    Liefs Mieke
  2. Germienke:
    3 november 2013
    Weekend houden daar is ook anders daar dan bij ons zo te lezen. Sjongejonge, wat steek jij je nek uit, zeg. Heel goed dat je dit nu al voor elkaar krijgt, dan heb je nog vier weken om het goed op poten te krijgen en er een nieuwe traditie van te maken. Geweldig weer om te lezen en inderdaad het tijdens het lezen visualiseren voor jezelf van gebruikte bandages is smeuïg genoeg voor de zondagochtend.
    Vergeet je jezelf niet? Neem je ook een beetje rust? Ik denk aan je, hopelijk helpt dat ook een beetje. Lieve groet, Germienke.
  3. Ingrid:
    3 november 2013
    Nou, net wat Mieke zegt: voor een doorsnee zondagmorgen smeuïg genoeg hoor. :-)

    Echt onvoorstelbaar wat daar allemaal gebeurt en hoe je probeert de dingen te veranderen. Hopelijk kunnen jullie de mensen overtuigen de pads door het ziekenhuis te laten wassen en dat ze ze niet stug mee naar huis blijven nemen.

    Liefs,

    Ron en Ingrid.
  4. Marieke:
    3 november 2013
    Als we hen een nieuwe wasmachine hebben gegeven, (hopelijk einde van de week), dan moeten ze het zelf doen! Marieke is niet 'gekke Appie'. Ik ben een beetje bang dat als je het aan het begin niet consequent doet, het 'project' gedoemd is te mislukken.
    1967 Mieke? 46 jaar geleden! Ik heb hier af en toe het idee dat het verloskunde uit de tijd voor Semmelweis is! Af en toe zijn het ' poetjes' . Maar we boeken vooruitgang, want er staat een flesje desinfectans op de couveuse van Eju. En voordat hij verzorgd moet worden, wordt dit netjes gebruikt! Eju moet trouwens de ( enige) couveuse verlaten voor een ander kindje van 27 weken uit een ander ziekenhuis. Dit is er een van een tweeling en zijn broertje is overleden.
    En Mienk, wees niet bang, we hebben net heerlijk geluncht bij de Australiërs en ik ga nu een dutje doen(heb een afternoon dippie)
    Liefs, Marieke
  5. Helma van Wijngaarden:
    3 november 2013
    De tijd staat daar echt stil.Onbegrijpelijk allemaal!
    Hoop dat ze het oppakken met de nieuwe wasmachine.
    Het is weekend Marieke,geniet ervan meis.
    Knuffel
  6. Thea S:
    3 november 2013
    Hoi Marieke,
    Fijne verhalen om te lezen, net of ik er zelf bij ben!
    Heel veel succes met je baanbrekende werk! Petje af en zet hem op!
    groeten Thea
  7. Wies:
    3 november 2013
    Ik vind dat je veel bereikt, ook al kun je natuurlijk niet zien of alles stand houdt, na jullie vertrek! Knap hoor! Ik hoop wel dat je 's nachts ook slaapt, en niet alleen ligt na te denken over "innovaties"... Hartelijke groeten, Wies
  8. Ans:
    3 november 2013
    Echt wat voor jou om dit project onder handen te nemen. Ik zie het zo voor me hoe jij dat allemaal staat uit te leggen!! Doet mij denken aan al die poepluiers spoelen vroeger (1975).
    Geniet nog van je zondagavond en van alle mooie dingen die je daar allemaal aan het regelen bent. Liefs Ans
  9. Anneke:
    3 november 2013
    Fijn dat je e.e.a voor 'leken' ook even toelicht Marieke! Al komen die stoffen bandages mij ook nog wel bekend voor: vroeger stond bij ons thuis in de WC een emmertje mét deksel voor de 'verbanden' om uitgewassen te worden.....
    Geweldig om te lezen hoe betrokken en passievol je bezig bent daar in dat ongetwijfeld mooie, maar arme Ethiopie!
    Veel lieve groetjes van Joop-Anneke-Jasmijn-Aster
    PS: Dank voor je lieve reactie op mijn blog!
  10. Adella:
    3 november 2013
    Prachtig verhaal, doet denken aan de begin jaren van het werken op de kraam; poepluiers en post partum de doeken spoelen die bij de waren gebruikt, en wat denk je van het afknippen van de vliezen van de placenta's!!!!!!!!!!!!! Hoe doen ze dat bij jullie.
    Marieke geweldig allemaal, je bent baanbrekend bezig, prachtige verhalen.
  11. Margreet:
    3 november 2013
    Hoi Marieke,
    Wat leuk om je verhalen te lezen!
    En wat ben je goed bezig om te zorgen voor betere hygiëne! Knap van je hoor! Ik hoop dat het allemaal lukt! Succes verder! groetjes van Margreet
  12. Kirsten:
    3 november 2013
    Hoi Marieke! Als ik alle verhalen van je lees, ben ik zo blij dat ik in Nederland ben geboren en moeder geworden ben! Jeetje wat hebben de vrouwen daar een hoop te verduren. Je moet daar wel tegen kunnen. Ik vind dat je heel doortastend optreedt hoor! Ik vind het geweldig wat je daar doet!
    Groetjes van Kirsten
  13. Ria Tuenter:
    3 november 2013
    Geweldig Marieke wat jij allemaal bedenkt en doet om daar voor een omslag te zorgen. You go girl! We zijn apetrots op je.
  14. Carla koenderink:
    4 november 2013
    Goedemorgen, heerlijk verhaal bij mijn ontbijt!!! Hahaha echt iets voor jou, ik zie je lopen met die emmer!! Heel erg moedig om dit aan te pakken, niet alleen omdat het niet zo fris is, maar om de cultuuromslag. Zet m op!!!!
  15. Hanny:
    4 november 2013
    Marieke,
    Wat veel om te zorgen heb je in Soddo. Die pads, die ken ik nog wel van vroeger, die hingen 35 jaar geleden, bij ons thuis ook aan de waslijn. Maar die werden na een paar keer wassen heel erg hard. Ik was blij met wegwerpverbanden.
    Wat een fantastisch doel om de basis hygiëne daar te verbeteren en om hiervoor draagkracht te creëren. Jij hebt vast voldoende gezag om dit probleem te tackelen. Gelukkig zag ik ook een prachtige foto van een ontspanningsmoment, goed dat daar tijd voor is. Jullie staan er mooi op, ik hoop dat het jullie beide ook goed gaat. Zet 'm op.
  16. Liesbeth en Louis Groenewegen:
    4 november 2013
    Die verbandjes heb ik vroeger ook gedragen. Met een gordeltje met spelden. Mijn moeder gebruikte er oude handdoeken voor waar ze pads van maakte. Die gingen na gebruik ook in een emmer met zout. Na de was schuurden ze , zo hard werden ze van het drogen aan de waslijn. Je rook elkaar vroeger ook. Wat een luxe hebben we nu! ..maar wat gooien we ook veel weg ! Ik bewonder je inzet en snap niet hoe jem s 'avonds nog energie hebt voor je blog. Sterkte,liesbeth
  17. Rita:
    6 november 2013
    In één woord geweldig! !!!!!
  18. Miep Otten:
    6 november 2013
    Tjee Marieke wat een verhaal! Ik ben bang dat je weken tekort komt zo te lezen, maar ook een voetreis van 1000km begint met de eerste stap. Houd moed en ik hoop dat er na je nog velen komen om op jouw ingeslagen weg verder te gaan! Wat zal deze reis je nog lang bijblijven!