Dag 2 op de verloskamer

Vandaag een leuke dag gehad. We hebben vanmorgen eerst visite gelopen met de amerikaanse gynaecoloog en de verloskundige. We zijn langs erg zieke mensen gelopen: een kraamvrouw met een sepsis, een patient die dmv een keizersnede bevallen is, vandaag veel pijn heeft en alleen maar geld heeft voor Ibuprofen als pijnstilling (de mensen kopen eerst de medicijnen bij de apotheker en daarna wordt dit pas gegeven), een jonge vrouw die verstoten werd door de familie omdat men dacht dat ongehuwd zwanger was, maar ze bleek een hele grote eierstoktumor te hebben! 

Daarna begon het spreekuur. De mensen hebben geen afspraak , ze komen in een bepaalde week op maandag of donderdag en zitten heel rustig  te wachten vanaf 7.00 uur ... Zwangeren komen  zo'n 4x in de zwangerschap op controle ( aan het begin, bij ca. 24 weken, bij ca 30 weken en bij 36 weken). Als ze niet bevallen zijn komen ze met 42 weken om te worden ingeleid met Cytotec. De bloeddruk, het gewicht en evt.urine wordt gecontroleerd en daarna gaan ze naar de gynaecoloog of naar de verloskundige. Hier wordt een uitwendig onderzoek gedaan en soms een echoscopisch onderzoek ( systeem niet helemaal duidelijk). Ook kan er laboratoriumonderzoek gedaan worden en anti-D verstrekt worden bij een negatieve bloedgroep.  

Vanmiddag willen we voorzichtig starten met het opruimen van de polikliniek en verloskamers. De gynaecoloog heeft ons gevraagd of we misschien willen ordenen en een systeem brengen op de polikliniek en verloskamers. Ze hebben hier veel moeite mee, kunnen dit niet goed georganiseerd krijgen: we gaan deze uitdaging graag aan!

Gelukkig begon de dag goed omdat er vandaag 2 dozen aangekomen zijn. Een met hoeslakens waar ze enorm blij mee waren (alle lakens zitten vol gaten of vlekken die er niet meer uitgaan) en een met badcapes, babymutsen en de babyweegschaal. Deze werd op de koffietafel gezet en door iedereen bewonderd, geweldig! Het te vroeg geboren kindje (zonder moeder) hebben we in een schone badcape gelegd en het kleinste mutsje opgezet. Debora had prematurenvoeding meegenomen en dit heeft ze klaargemaakt en dit wordt vanaf nu gegeven. De verpleging was er dolblij mee (de baby had tot nu toe normale zuigelingenvoeding gekregen). De grootste lacher kwam daarna. Ik had knuffeltjes voor de babies meegenomen en liet ze zien aan de verpleegkundigen en de verloskundige. Ze smolten bij het zien van deze knuffels en hebben er allemaal een meegenomen. Een verpleegkundige is zwanger , een heeft een baby van 6 maanden, een heeft een kindje van een jaar `en een heeft een zoon van 7 jaar, maar zij houdt hem voor zichzelf! Ze vertelde later dat ze vroeger nooit een knuffeltje had als kind en heeft er de hele lunchpauze (1 1/2 uur! ) mee tegen haar wang gezeten:  "Zo lekker zacht!"  Wat hebben we samen gelachen. 

Nu konden Debora en ik lekker aan de slag, we konden een ' potje breken'  bij de verpleging. Er waren 2 doptones die 'kapot' in een hoekje lagen , maar waar we de batterijen hebben vervangen. Er waren 3 CTG-apparaten die het niet deden maar gigantisch in de weg stonden. Ik heb mijn Amerikaanse huisgenoot (electricien) gevraagd om ze te testen. Ze blijken uit Amerika te komen en op 110 Vollt te functioneren en er is hier 220 Vollt. Ze hebben er nu dus niets aan, er moet eerst een ander systeem komen en dat wil de electricien graag in orde maken als hij terugkomt. We hebben ze weggezet in het magazijn en er komt wat werkruimte. We hebben vandaag vooral bekeken wat kapot was en echt weg kan of wat gemaakt kan worden en dan weer kan functioneren. De onderzoekbank van de verloskundige hebben we meteen versierd met een spiksplinternieuw hoeslaken van Ditte, prachtig!

Morgen gaan we weer verder, niet teveel tegelijk...