Asne en Brook, onze housekeepers

Ik zal jullie even uitleggen waardoor ik tijd heb om verhalen te schrijven in dit 'resort' .
We hebben 2 housekeepers, Brook en Asne. Ze werken altijd samen en doen het huishouden in 2 guesthouses. Ze zijn erg blij met hun baan en werken beiden fulltime. 
Parttime werken kent men hier niet. Brook heeft geen gezin en Asne wel, hierover later meer. 

Een housekeeper doet de afwas van de vorige dag en ze zetten de wasmachine aan. Dit is overigens voor hen heel bijzonder, want geen 'gewoon' gezin heeft een wasmachine heb ik me laten vertellen door de verpleegkundigen. Ze wassen alles met de hand en zij werken  allemaal fulltime terwijl ze daarnaast een gezin hebben.
Vervolgens gaan ze kijken of wij eten besteld hebben, want dan gaan ze dit alvast klaarmaken. Wij vinden het leuk om zelf te koken en bovendien weten we dan ook wat er in zit, met het oog op darmkrampen die er kunnen volgen :-)
We vragen vaak aan hen of ze bananenbrood kunnen maken, want dit kunnen ze heel goed en dit is lekker. Daarna gaan ze vegen (er zijn geen stofzuigers hier) en dweilen. De was is gauw droog, dus aan het einde van de middag kunnen ze het dan weer netjes opvouwen voor ons. 

Asne, is hoogzwanger van haar vijfde kind, nl bijna 36 weken en ze heeft 4 dochtertjes. Zwangerschapverlof begint hier bij 36 weken en loopt tot 2 maanden na de bevalling en dit wordt doorbetaald. Asne moet > 45 minuten lopen om hier te komen. Tussen de middag hebben ze net als alle werknemers in het ziekenhuis 1.5 uur pauze. Asne blijft hier ergens ( rust in het gras of zo...) en Brook loopt even naar huis, omdat zij wat dichter bij woont.

Asne is  af en toe erg moe en  ik zie dat ze zit te slapen bij het opvouwen van de was ( is natuurlijk ook erg slaapverwekkend haha) en ik bied haar aan om het over te nemen, zodat zij naar huis kan. Het is 16.30 uur op dat moment. Ze kan niet eerder weg want ze moet zich officieel afmelden bij de portier, maar Debora heeft een klein briefje geschreven met een handtekening waarop staat dat al haar werk klaar is en dan kan ze gaan. Ze krijgt van mij nog een beetje handcreme op haar handen waar ze de hele tijd aan loopt te ruiken, want dit vindt ze heerlijk! 

De laatste dag voordat ze met verlof gaat, wil Asne graag een koffieceremonie voor ons doen. Ze zoekt zorgvuldig koffiebonen voor ons uit, deze worden in onze keuken gebrand ( nu snap ik ook waarom ze hier geen muren witten :-)) De muren worden overigens vaak groen of bruin geverfd. De bonen worden daarna gemalen en dan gooit ze wat schepjes koffie in een speciaal koffiepotje. Er wordt water opgegooid en dan moet het koken op een brandertje. De koffieprut blijft dan onderin liggen als je dit inschenkt. De speciale kopjes worden klaargezet in een overdekt zitje achter ons huis waar de koffieceremonie zal plaatsvinden en er worden wat bladeren bij gelegd ( zie foto)
Ik pak wat cadeautjes in een stukje saai papier ( cadeaupapier bestaat hier geloof ik niet) voor de baby die binnenkort gaat komen. De cadeautjes zijn: de bekende badcape van Ditte, een knuffeltje van ons spreekuur in Doetinchem, een groene muts van Christa en een rompertje van Zeeman. Het saaie papier heb ik opgeleukt met een klein potje Sudocreme voor babybilletjes. Ze is er dolgelukkig mee! Ze gaat wel in dit ziekenhuis bevallen, maar misschien zijn wij dan alweer weg tegen die tijd en je kunt zoiets maar beter geregeld hebben.

De laatste dag heeft ze Dura Watt voor ons gemaakt. Dit is een Ethiopisch gerecht. Ik zag ' s morgens toevallig wat er allemaal inging...zes uien en 3 hele knofloken! Dit wordt ingekookt tot een dikke massa en hier worden een heleboel specerijen bij in gedaan, het was hartstikke pittig! Er wordt een kippepootje gebraden en in die ingedikte brei gelegd. We krijgen er gestoofde aardappeltjes en worteltjes bij. Dit wordt gegeten met injera ( de flauwe pannenkoek). Het was in een woord: heerlijk! Zie foto