Arba Minch en Dorze

Mijn verhaal is zondagavond wel klaar, maar na 2 stroomstoringen is het internet eraf ( maar gelukkig pas nadat ik even met Jos geskypt heb!). Dus vandaag veel nieuw 'leesvoer'! 

Arba Minch en Dorze 
Om 6 uur zijn we bij het busstation voor een weekendje uit. Hasabu heeft ons opgehaald want het is nog donker. Zijn vriend Charles, ook OK-assistent zit alvast in de bus om voor ons plaatsen bezet te houden. Dit vinden we heel fijn want het schijnt dat je in de gewone bus best naast een kip of geit kan komen te zitten( grote angst van Debora ;-). We moeten wachten tot deze hartstikke vol is en vertrekken om 6.30 uur. We vinden het een belevenis! We worden 2 x aangehouden door de politie. Ze kijken dan of de bus niet te vol zit, dan krijgt de chauffeur nl. een fikse boete. De route is prachtig, bananenplantages en mangobomen en als we Arba Minch naderen zien we de 2 meren met de 'Godsbridge' ertussen mooi liggen. Om 10 uur komen we aan bij het pension en gaan gauw door naar het toeristenhotel voor de brunch met tilapia en 'tips' met injera. Ik heb er trouwens maar een vork bij gevraagd, want de lekkere tilapia vliegt alle kanten op door mij! Ik ben er niet goed in om met de handjes eten ( ik mocht het vroeger ook niet...) 
We moeten even wachten op een taxichauffeur die ons naar Dorze wil brengen. Dit is een uur rijden de bergen in. Het plaatsje is bekend om de weverij van gekleurde sjaals en doeken en om de elephant-houses. 

Olifantenhuizen. 
Ze zijn gemaakt ter herinnering aan de olifanten die er vroeger waren (zie foto), je ziet er echt een olifantenkop in!
We worden hartelijk ontvangen door een Ethiopiër met prachtig haar (zie foto), het voelde trouwens wel heel vreemd aan! (als een 'dooie pruik;-)
De elephant- houses worden gemaakt van bamboe en vals-bananenbladeren. False -banana lijkt op een bananenbomen maar er groeien geen bananen aan en dit wordt gebruikt voor de bladeren en de stam. 
Het huis is  hoger dan een gewone hut, omdat er binnen vuur wordt gemaakt. Er wordt binnen gekookt en er wordt veel gestookt voor de warmte. Het is een goede bijkomstigheid dat het bamboe er lekker sterk van wordt. De ogen van de olifant zijn de ventilatiegaten. De termieten vreten het bamboe helaas aan, aan de onderkant. Er moet dus af en toe een meter aan de onderkant af...  Ze pakken het huisje op en verzetten hem. Het huis kan zo'n 80 jaar mee, maar hij wordt wel steeds kleiner! 
Er staat ook een klein 'honeymoon' elephant-house. Hier kan men de eerste 3 maand van het huwelijk verblijven. De bouw van een nieuw 'elefant-house' duurt ca 3 maanden. 
Binnen mogen we wel wat foto's maken met toestemming van die meneer met dat mooie haar, maar eerst zie je een poosje helemaal niets, pikkedonker!  Na een aantal minuten begint het te wennen en zien we een gastenverblijfje / halletje, een woonkamer, een keukentje, een slaapkamer voor de ouders met een stapelbed voor de kinderen en een ruimte voor het vee. Dit gaat naar binnen 's nachts voor de kou ( Dorze ligt op 2200 meter) en er is gevaar voor hyena's en luipaarden. Kinderen blijven tot 8 jaar in het stapelbed en dan gaan ze naar een hut voor de kinderen.
Binnen hangen aan bamboe-stokken meerdere uitgeholde kalebassen waaruit men water en bier drinkt. Ook hangen er opgerolde bladerden waarin boter van geitenmelk zit en dit hangt boven het vuur om gerookt te worden. In de woonkamer staan stoeltjes van runderhuid. 
Daarna kwamen we bij een oud vrouwtje die zat te spinnen. Debora en ik mochten het proberen, maar hier kan waarschijnlijk geen sjaal van geweven worden, haha. Verder hebben we even gekeken naar een jonge vrouw die deeg maakt voor een ' kocho', een soort platte pannenkoek. Dit deeg wordt gemaakt van de bast van de vals-bananenbomen. Ze eten dit als brood en beleggen het met honing, of met rauw vlees met een pittige saus. 
Dan komen we bij de sjaals in prachtige kleuren. Ik heb er een paar uitgezocht en de meneer vraagt een behoorlijk bedrag omdat ik 'een witte' ben en Hasabu neemt 'het zaken doen' maar van me over, dit scheelt meer dan de helft!!
Onderweg zien we allerlei vrouwen lopen met enorme takkenbossen op hun rug voor het aanmaken van het vuur voor het koken van eten. 
Op de terugweg zien Hasabu en Charles, als fanatieke voetballiefhebber een speler van het nationaal voetbalteam. Hasabu doet of hij zijn beste vriend ziet en dan volgt 'salam, etc' en hij fikst het dat ze bij hem op de foto mogen en daarvoor wordt Debora uit de bus gehaald haha! Nou dan wil je wel lachen voor de foto! 
Na een lekkere maaltijd is er dansmuziek en kunnen we Ethiopiërs op de dansvloer zien...dit is een enorm verschil met de Quick-step in Nederland laten we maar zeggen, hartstikke leuk om te zien! Daarna lekker slapen onder een klamboe, want het stikt hier van de muggen!